To pamiątka dnia, w którym Jezus umarł na krzyżu. Zgodnie z najdawniejszą tradycją nie odprawia się tego dnia Eucharystii.
W godzinach popołudniowych, najlepiej o godz. 15 – gdyż jest to wedle przekazu Ewangelii godzina Śmierci Jezusa – sprawuje się starożytną Liturgię Męki Pańskiej.Asysta wchodzi do świątyni w ciszy. Przed ołtarzem celebrans i asysta przez chwilę leżą krzyżem, a po modlitwie wstępnej czytane jest proroctwo o Cierpiącym Słudze Jahwe i fragment Listu do Hebrajczyków. Następnie czyta się lub śpiewa, zwykle z podziałem na role, opis Męki Pańskiej według św. Jana.
Po homilii w bardzo uroczystej modlitwie wstawienniczej Kościół poleca Bogu wszystkie swoje stany, braci odłączonych, Żydów, wyznawców innych religii oraz niewierzących.
Potem następuje adoracja krzyża. Zasłonięty fioletowym suknem Krzyż wnosi się przed ołtarz. Celebrans stopniowo odsłania jego ramiona i śpiewa trzykrotnie: „Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”, na co wierni odpowiadają „Pójdźmy z pokłonem”.
Następnie wierni mogą adorować Krzyż przyklękając przed nim i całując. Po adoracji z ciemnicy przynosi się Najświętszy Sakrament i wiernym udzielana jest Komunia.
Ostatnią częścią Liturgii Męki Pańskiej jest procesja do Grobu. To specjalnie udekorowana kaplica, w której pozostawia się Najświętszy Sakrament aż do Wigilii Paschalnej.
W niektórych regionach Polski praktykowany był zwyczaj zwany „Boże rany” .