DEKRET POWIZYTACYJNY
Z mandatu Arcybiskupa Metropolity Poznańskiego Dr. Stanisława Gądeckiego, stosowanie do kanonu 396 par. 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego, przeprowadziłem w dniach 15 i 16 maja 2016 roku wizytację kanoniczną w parafii pod wezwaniem Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Czerwonaku w dekanacie czerwonackim.
Rozbudowa obrzeży miasta Poznania sprawiła, że parafia w czerwonaku, która powstała w niezbyt odległym czasie, bo w 1978 roku, stała się w następnych latach parafią-matką dla kolejnych nowych parafii. Rosnąca liczba mieszkańców, a także zachodzące na tym terenie zachodzące wielorakie zmiany, postawiły przed kapłanami nowe zadania. Podejmowali je kolejni księża proboszczowie oraz wspierający ich księża wikariusze, przy współpracy z parafianami, którzy odnajdywali swoje miejsce w życiu parafialnym w nowej rzeczywistości. Przed dziewiętnastu laty obowiązki duszpasterskie w Czerwonaku podjął Ksiądz Kanonik dr Wojciech Murkowski, który widząc rosnące potrzeby dążył do powstania na terenie objętym granicami parafii kolejnego Domu Bożego, który ułatwiłby wiernym szczególnie uczestnictwo w Eucharystii. Szczęśliwie w gronie parafian znalazła się osoba, która w sposób zasługujący na wielkie uznanie stanęła przy boku Księdza Proboszcza w realizacji potrzebnego dzieła. W ten sposób budowa mogła postępować, mimo pogarszającego się, niestety, stanu zdrowia Księdza Kanonika. Wyrażając przekonanie, że w ciągu najbliższych kilku tygodni nowa świątynia zacznie funkcjonować, bardzo serdecznie dziękuję Księdzu Kanonikowi za podjęte dzieło, a znanej parafianom Osobie, za wielką pomoc w doprowadzeniu do szczęśliwego – ufam – końca. Nowy Dom Boży będzie służył szczególnie parafianom z pobliskiego osiedla, a także zapewne mieszkańcom osiedlającym się w sąsiedztwie, na dotychczasowych obrzeżach parafii Owińska.
Słowa podziękowania kieruję również pod adresem Księdza Wikariusza Wiktora Łakomego, a także jego poprzedników, za ofiarną służbę kapłańską, której wymaga też stan zdrowia Księdza Proboszcza.
Radując się tym, czego dotąd dokonano w parafii i tym, co zastałem w niej w czasie wizytacji, z myślą o najbliższej przyszłości przekazuję poniższe szczegółowe wskazania powizytacyjne.
WSKAZANIA DUSZPASTERSKIE
1.Archidiecezjalny Program Duszpasterski kładzie szczególny nacisk na rozwijanie katechezy dorosłych i to zadanie winno stanowić bardzo ważne miejsce w parafialnej pracy duszpasterskiej. Realizacja tego zadania, obok wyzwań stających przed kapłanami, wymaga przygotowania osób w Szkole Katechistów, które będą współpracować w tej dziedzinie z księżmi, wznosząc własne doświadczenie i życiowe świadectwo.
- jedną z form katechizowania dorosłych, przy udziale wspomnianych katechistów, są spotkania z rodzicami przed udzieleniem sakramentów świętych ich dzieciom, a więc przed Chrztem świętym, przed Pierwszą Komunią świętą oraz przed Bierzmowaniem. Stosowane materiały pomocnicze dla tej pracy zostały przygotowane i są dostępne. Pragnę przypomnieć, że zgodnie z postanowieniem Księdza Arcybiskupa Metropolity w bieżącym roku należy wprowadzić przynajmniej dwie katechezy dla rodziców przed Chrztem dziecka. Rodziców proszę, by widzieli w tym nie dodatkowy ciężar, ale ofiarowaną im przez wspólnotę pomoc w należytym wypełnieniu spoczywających na nich obowiązków.
- Dla rodziców pozostałych dzieci i młodzieży, to znaczy tych, którzy nie przygotowują się do sakramentów świętych, należy również urządzić w parafii spotkania przynajmniej dwa razy w roku. Zdaję sobie sprawę, iż pewna część rodziców może uważać, że jest pochłonięta pracą, mimo to nie należy się zniechęcać – wymaga tego dobro dzieci, jak i samych rodziców. Rodziców proszę, by mimo obowiązków związanych z pracą zawodową, korzystali z możliwości pogłębienia rozumienia wiary i życia chrześcijańskiego, jakie stwarza dla nich parafia.
- Przygotowanie młodzieży do Bierzmowania prowadzić należy nadal przez trzy lata. Rodziców proszę, by wspierali w tym kapłanów i współpracujące z nimi osoby, z myślą o dobru swoich córek i synów.
- Niedawny Synod Biskupów w Rzymie zwrócił uwagę, że należy też inaczej zorganizować katechezę związaną z sakramentem małżeństwa, podkreślając znaczenie towarzyszenia małżonków nieco starszych, których potrafią się dzielić własnym doświadczeniem z młodymi małżonkami przez kilka lat po ślubie. Są to wezwania dyktowane przez zmieniające się warunki i trendy obyczajowe, dlatego dla dobra trwałości rodzin trzeba je podejmować.
- Dużo uwagi poświęcać należy służbie liturgicznej, prowadzą systematyczną pracę formacyjną. Rozwijać również współpracę z rodzicami tej młodzieży.
- Potrzebne jest zorganizowanie grupy duszpasterskiej dzieci, którą można prowadzić w oparciu o doświadczenia i materiały Eucharystycznego Ruchu Młodych.
- Aktywna młodzież skupić w Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży. Stowarzyszenie niech pomaga młodym przygotować się do życia chrześcijańskiego, nawet gdyby zmienili w przyszłości miejsce zamieszkania.
- Parafialny Zespół Caritas niech kontynuuje swoją pracę, zwracając także uwagę na potrzeby duchowe parafian.
- Pamiętając o miejscu jakie zajmuje modlitwa w życiu chrześcijańskim, należy rozwijać wspólnotę Żywego Różańca. Dodatkowym motywem w tej sprawie niech będzie to, że parafii patronuje niepokalane Serce Matki Bożej, którego kult związany jest w sposób szczególny z modlitwą różańcową.
- Wydaje się, że w tym środowisku parafialnym znajdują się osoby, które potrafią się włączyć w działalność Akcji Katolickiej. Podjąć trud założenia oddziału w parafii.
- Propagować należy systematycznie czytelnictwo prasy katolickiej, zwłaszcza Przewodnika Katolickiego.
- Pogłębione życie religijne pomaga tez lepiej rozumieć potrzebę kapłanów. Wyrazem tej troski będzie powołanie do życia Parafialnego Koła Przyjaciół Arcybiskupiego Seminarium Duchownego.
- w rozeznawaniu problemów parafialnych, a także w koordynowaniu działań różnych wspólnot w parafii winna pomagać Parafialna Rada Duszpasterska. Ona też niech ma na uwadze zadania wskazywane przed Archidiecezjalny Program Duszpasterski.
WSKAZANIA MATERIALNO-ADMINISTRACYJNE
- Doprowadzić należy do oddania do użytku nowego kościoła filialnego.
- Należy podpisać umowy o wolontariacie z osobami pomagającymi w parafii.
- W dalekiej perspektywie należy zastanowić się nad możliwością nowej aranżacji prezbiterium kościoła parafialnego, szczególnie przez jego obniżenie. Przy rezygnacji z salki pod zakrystią, która nie jest niezbędna, wydaje się to możliwe.
Na koniec Księdzu Kanonikowi i Księdzu Wikariuszowi oraz Parafianom, którzy ich wspierali dziękuję serdecznie za przygotowanie wizytacji.
Wszystkim parafianom życzę, by cieszyli się z faktu przynależenie do grona uczniów Jezusa Chrystusa i pogłębiając własną wiarę, chcieli dzielić się nią z poszukującymi i zagubionymi.
Szczególne na te właśnie zadania z serca błogosławię.
Biskup Zdzisław Fortuniak