Autor: X Qba

Opublikowane w

Wiara w USA

USA. To miała być rutynowa modlitwa otwierająca obrady Senatu stanowego w Kansas w USA. Prowadził ją pastor Joe Wright z Centralnego Kościoła Chrześcijańskiego.

Senatorowie oczekiwali paru ogólnikowych haseł, a tymczasem usłyszeli:

Ojcze Niebieski (…), znamy Twoje słowa „Biada tym, którzy zło nazywają dobrem”, a to właśnie uczyniliśmy.
Utraciliśmy naszą duchową równowagę i odwróciliśmy nasze wartości.
Wykorzystaliśmy ubogich i nazwaliśmy to loterią.
Nagrodziliśmy lenistwo i nazwaliśmy to dobrodziejstwem (welfare).
Zabiliśmy naszych nienarodzonych i nazwaliśmy to wyborem (choice).
Zastrzeliliśmy dokonujących aborcji i nazwaliśmy to prawnie uzasadnionym.
Zlekceważyliśmy dyscyplinowanie naszych dzieci i nazwaliśmy to budowaniem szacunku do siebie samego.
Nadużyliśmy siły i nazwaliśmy to polityką.
Pożądaliśmy dobra sąsiadów i nazwaliśmy to ambicją.
Zanieczyściliśmy powietrze bluźnierstwami i pornografią i nazwaliśmy to wolnością wypowiedzi.
Wyśmialiśmy tradycyjne wartości naszych przodków i nazwaliśmy to oświeceniem.
Badaj nas, o Boże, i poznaj nasze serca: oczyść nas z naszych grzechów i uczyń wolnymi. W imię Jezusa się modlimy, Amen!

Odpowiedź była natychmiastowa. Pewna liczba posłów wyszła w czasie trwania modlitwy na znak protestu.

Opublikował: Gość Niedzielny 41/2010

Opublikowane w

X Dzień Papieski – Odwaga Świętości

Dzień Papieski obchodzony jest od 2001 r., zawsze w niedzielę poprzedzającą rocznicę wyboru Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową. Obchody te przebiegają w czterech wymiarach: intelektualnym, duchowym, artystycznym i charytatywnym.

Wymiar intelektualny

W całej Polsce organizowanych jest kilkadziesiąt seminariów naukowych i paneli dyskusyjnych, których tematem jest nauczanie Jana Pawła II. Mają one na celu przybliżyć wiernym treści nauczania Ojca Świętego i poszerzać wiedzę o Jego pontyfikacie.

Wymiar duchowy

Dzień Papieski jest przede wszystkim dniem duchowej łączności z Ojcem Świętym i modlitwy w Jego intencji. We wszystkich parafiach całej Polski w niedzielę poprzedzającą Dzień Papieski odczytywany jest list pasterski Konferencji Episkopatu Polski. Odprawiane są msze święte w Jego intencji, podczas których głoszone są homilie i katechezy poświęcone nauczaniu Jana Pawła II. W wielu parafiach odbywają liczne nabożeństwa oraz nocne czuwania połączone z medytacją nad papieskimi tekstami. Wieczorem o określonej godzinie we wszystkich diecezjach w kraju odbywają się uroczyste Apele modlitewne w łączności z Ojcem Świętym.

Wymiar artystyczny

W wigilię Dnia Papieskiego na Zamku Królewskim w Warszawie Fundacja wręcza jedne z najbardziej prestiżowych nagród w Kościele katolickim – nagrody TOTUS. Dniowi Papieskiemu towarzyszy także 30 innych dużych wydarzeń artystycznych, zarówno o zasięgu lokalnym, jak i ogólnopolskim. Zwieńczeniem jest Koncert Papieski na Placu Zamkowym w Warszawie. Dzień Papieski wykracza też poza granice Polski. Do obchodów włączają się polskie parafie i Polonia m.in. z Australii, Stanów Zjednoczonych, Francji, Niemiec, Wielkiej Brytanii i Kazachstanu.

Wymiar charytatywny

Odpowiedzią na wezwanie Ojca Świętego do solidarności z ubogimi jest organizowana tego Dnia publiczna zbiórka pieniędzy pod hasłem „Dzielmy się miłością”, w której corocznie udział bierze blisko 100 tys. wolontariuszy: ministrantów, harcerzy, młodzieży i dorosłych z różnych środowisk wchodzących w skład Ogólnopolskiego Komitetu Organizacyjnego Dnia Papieskiego. Zebrane w ten sposób środki przeznaczone są na fundusz stypendialny Fundacji, która przyznaje stypendia najbardziej uzdolnionym gimnazjalistom i licealistom, pochodzącym z wiosek i małych miast. W ten sposób, każdy może włączyć się w budowę „żywego pomnika” Janowi Pawłowi II.

Interpretacja hasła X Dnia Papieskiego

Jan Paweł II – Odwaga Świętości

Tegoroczny jubileuszowy X Dzień Papieski przypada niewątpliwie w chwili wyjątkowej. Wyrażone na Placu Świętego Piotra gorące pragnienie wyniesienia na ołtarze Sługi Bożego Ojca Świętego Jana Pawła II, pamiętne santo subito, nie dość, że nie straciło nic ze swej dynamiki, to jeszcze staje się ciałem na naszych oczach. Podpisany przez papieża Benedykta XVI Dekret o heroiczności cnót Sługi Bożego Ojca Świętego Jana Pawła II pozwala żywić nadzieję, na rychłe ziszczenie się pragnień zarówno wiernych Kościoła Katolickiego, wyznawców innych religii, jak również wielu ludzi dobrej woli na całym świecie. Kościół w Polsce w dalszym ciągu nie przestaje modlić się o ów upragniony dar Bożej Opatrzności. W tym kontekście staje się jasne, że tegoroczny Dzień Papieski wpisuje się w duchowe przygotowanie do właściwego przeżycia chwili ogłoszenia błogosławionym lub świętym Największego z Rodu Polaków. Trudno się dziwić, że Pasterze Kościoła nad Wisłą zadają nam temat świętości pod rozwagę, podczas Dnia Papieskiego Anno Domini 2010.

Analizując treściową zawartość syntetycznego hasła odwaga świętości u Jana Pawła II dostrzeżemy kilka istotnych wymiarów.

Odwaga świętości to po pierwsze wyniesienie przez Jana Pawła II ogromnej rzeszy Sług Bożych do chwały ołtarzy. Wskazywał ich pod każdą szerokością geograficzną, w każdym narodzie, języku, powołaniu i zawodzie, w każdym stanie, rasie i wieku. Szukał tych, którzy pochylali się nad ubogimi, pełnili posługę nauczania, oddawali swe życie wychowaniu czy wreszcie byli nieugiętymi świadkami niewygodnej prawdy. Wyjątkowym przedstawicielem ostatniej grupy jest ksiądz Jerzy Popiełuszko, którego Opatrzność w przedziwny sposób związała z czasem Jana Pawła II. W swej promocji świętych dawał Papież dowód odważnej wiary w możliwą przemianę świata niejednokrotnie odchodzącego od Boga. W długotrwałym procesie ewangelicznego zaczynu właśnie święci odgrywają rolę zasadniczą, jako bezkompromisowi świadkowie Jezusa Chrystusa i jego Ewangelii. Przez swą postawę stają się czytelnymi znakami Bożej miłości i miłosierdzia, dobroci i łaski, sprawiedliwości i pokoju. Patrząc na nich świat odzyskuje źródło światła i sens historii jawiącej nie jako kalejdoskop bezcelowych przypadków ale jako historia zbawienia każdego człowieka i całej ludzkości.

Po wtóre Ojciec Święty dał niejednokrotnie dowód swej niebywałej odwagi w trudnych realiach życia. Jednak dzisiaj koniecznie należy uwypuklić fakt, iż nie bał się jawnego dążenia do świętości osobistej, która ujawnia się w człowieczeństwie i może być realizowana przez każdego. Czynił to zwyczajnie, prosto i niezwykle konsekwentnie. Odnosiło się wrażenie, że pragnienie świętości jest jego naczelnym imperatywem, o którym nie zapominał w żadnej chwili życia: podczas modlitwy, pracy, studium, twórczej aktywności, spotkania z człowiekiem, uprawiania sportu, odkrywania piękna przyrody, sprawując posługę kapłana, biskupa i papieża. Podczas spotkań indywidualnych i wielkich liturgii, w chwilach zamyśleń i w kierowaniu Kościołem, kiedy pochylał się z czułością nad biedą człowieka i wtedy, gdy w trosce o jego dobro gromił poglądy tych, którzy poprzez demagogię wyprowadzali go na manowce. W każdej sytuacji z odwagą stawał po stronie świętości, godności człowieka i rodziny.

Wreszcie odwaga Papieża ujawniała się w wezwaniu do świętości. To prawda, że taka jest rola Piotra, i że zadanie wydaje się względnie proste wobec poszukujących Boga w pokorze. Niemniej jednak w czasach ukrytej lub wręcz jawnej kpiny ze świętości trzeba było być niezwykle odważnym, aby nieprzekonanym ukazywać sens świętości. Jan Paweł II zaświadczał, że jest ona głębokim pragnieniem człowieka, czasem wprawdzie zagłuszonym troską tego świata, ułudą bogactwa i innymi żądzami (por. Mk 4, 19) ale w gruncie rzeczy pragnieniem prawdziwym. Akcentował przy tym nie tylko wysiłek człowieka ale przede wszystkim inicjatywę i pomoc samego Boga. Świętość była dla niego zwyczajnym pójściem za Chrystusem i zdaniem się na Niego. Aby to odkryć trzeba iść do źródła, w górę, pod prąd…

Mamy nadzieję, że tegoroczny X Dzień Papieski obchodzony pod hasłem „Jan Paweł II – Odwaga Świętości „sprawi, że zechcemy ponownie odnaleźć siebie samych w blasku nauczania i osoby Kandydata na ołtarze!

oprac. ks. Dariusz Kowalczyk
Fundacja „Dzieło Nowego Tysiąclecia”
Warszawa

Opublikowane w

Oświadczenie KEP dotyczące krzyża na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie

Oświadczenie Prezydium Konferencji Episkopatu Polski
i Arcybiskupa Metropolity Warszawskiego

Prezydium Konferencji Episkopatu Polski z uwagą i troską analizuje wydarzenia wokół krzyża ustawionego w czasie żałoby narodowej na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie. Narastające niepokoje, towarzyszący im rozgłos medialny oraz brak dialogu w celu rozwiązania sporu, skłania Prezydium Konferencji Episkopatu Polski oraz Metropolitę Warszawskiego – biskupa archidiecezji, która jest miejscem zdarzeń – do wydania wspólnego oświadczenia.
1. Po katastrofie smoleńskiej, w której zginął prezydent Lech Kaczyński wraz z towarzyszącymi mu osobami, wierni w spontanicznym geście ustawili krzyż przed Pałacem Prezydenckim. Wokół tego krzyża gromadziły się tysiące Polaków, aby modlić się i oddać hołd tragicznie zmarłym, zdążającym na rocznicowe uroczystości do Katynia.

W wyniku nieprzemyślanych wypowiedzi i politycznie motywowanych działań, miejsce zadumy i jedności Polaków stało się terenem gorszących manifestacji, wywołujących niepokój w całym kraju i zdumienie międzynarodowej opinii publicznej.

Krzyż, który jest znakiem bezgranicznej miłości Boga do człowieka oraz ustawicznym wołaniem o jedność i miłość wśród ludzi, stał się narzędziem politycznego przetargu i niemym świadkiem słów pełnych nienawiści i zacietrzewienia.

Szeroko nagłaśniany w mediach spór staje się politycznym tematem zastępczym. W czasie, gdy narasta kryzys ekonomiczny i podnoszone są podatki, Polska potrzebuje wspólnie podejmowanych głębokich reform, a pomoc powodzianom i usuwanie skutków powracających kataklizmów wymaga długotrwałego wysiłku rządu i społeczeństwa.

2. Dziękujemy wszystkim ludziom dobrej woli za przejawy szacunku wobec znaków krzyża, gdziekolwiek byłyby ustawiane, ale jednocześnie apelujemy do wszystkich, którym drogi jest ten święty znak zbawienia i którym leży na sercu dobro Ojczyzny, o natychmiastowe zaprzestanie gorszących sporów. Znak krzyża nie może być środkiem do osiągania najsłuszniejszych nawet celów drugorzędnych.

Apelujemy więc do polityków, aby krzyż przestał być traktowany jako narzędzie w sporze politycznym. Krzyż nie może być „zakładnikiem” w słusznej sprawie upamiętnienia miejsca modlitwy Polaków oraz wszystkich ofiar smoleńskiej katastrofy. Wzywamy do poważnego dialogu i odpowiedzialnych decyzji, by jak najszybciej rozwiązać narastający konflikt polityczny i społeczny wokół krzyża przed Pałacem Prezydenckim. Dalszym etapem dialogu powinna być konsultacja społeczna w sprawie wzniesienia pomnika prezydenta Lecha Kaczyńskiego i ofiar katastrofy.

Modlącym się pod krzyżem na Krakowskim Przedmieściu zwracamy uwagę, że w zaistniałej sytuacji stają się, mimo swej najlepszej woli, politycznym punktem przetargowym stron konfliktu. Dlatego po decyzji władz o uczczeniu pamięci ofiar katastrofy smoleńskiej prosimy o przeniesienie krzyża w godne miejsce, przygotowane w kaplicy katyńskiej Kościoła św. Anny, które stanie się jeszcze jednym miejscem modlitwy i refleksji nad kwietniową tragedią. Odwołujemy się do roztropności wszystkich, którym krzyż jest drogi jako symbol religijny, by nie dawali środowiskom i ugrupowaniom wrogim religii pretekstu do ujawniania braków tolerancji, do poniżania krzyża, ośmieszania wiary i lekceważenia ludzi.

3. Jednocześnie podkreślamy, że Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (art. 25) zapewnia swobodę wyrażania przekonań religijnych w życiu publicznym. Zwracamy też uwagę, że zapisana w ustawie zasadniczej bezstronność władz publicznych nie oznacza ich antyreligijności. Neutralności nie należy rozumieć jako agresywnego laicyzmu. Polska jest Ojczyzną wierzących i niewierzących, co wyraźnie zaznacza na samym początku nasza Konstytucja. Wolność religijna nie oznacza wolności od religii, ale wolność jej wyznawania także w sferze publicznej.

W kwietniu narodowa tragedia zjednoczyła nas pod krzyżem ustawionym obok siedziby prezydenta. Dziś, gdy w Europie toczy się walka o miejsce symboli chrześcijańskich w przestrzeni publicznej, podtrzymywanie konfliktu wokół krzyża szkodzi sprawie jego obrony podejmowanej przez liczne środowiska w Europie, w tym także rządy i parlamenty wielu państw. Oczekujemy, że także Rząd Rzeczypospolitej włączy się czynnie w proces zagwarantowania obecności chrześcijańskich symboli w publicznych przestrzeniach nowej Europy.

Ponawiamy zatem apel do wszystkich ludzi dobrej woli o zrozumienie powagi chwili i poszukiwanie dróg jedności i porozumienia. Wierzących prosimy o modlitwę, aby krzyż pozostał w naszym narodzie znakiem miłości, przebaczenia i szacunku dla każdego człowieka odkupionego przez Jezusa Chrystusa.

† Kazimierz Nycz
Metropolita Warszawski

† Józef Michalik
Metropolita Przemyski
Przewodniczący KEP

† Stanisław Gądecki
Zastępca Przewodniczącego KEP

† Stanisław Budzik
Sekretarz Generalny KEP
Warszawa, dnia 12 sierpnia 2010 r.