Parafia rzymskokatolicka pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny, Archidiecezja Poznańska
Wielka Sobota jest dniem ciszy i oczekiwania. Na pamiątkę tej właśnie soboty, kiedy to według Tradycji apostołowie rozpierzchli się po śmierci Jezusa, a jedyną osobą która wytrwała w wierze była Jego Matka każda sobota jest w Kościele dniem maryjnym.
Tradycją Wielkiej Soboty jest święcenie pokarmów wielkanocnych: chleba, mięsa, soli i jajek. Wierni przynoszą je do kościoła w specjalnie udekorowanych koszyczkach.
To pamiątka dnia, w którym Jezus umarł na krzyżu. Zgodnie z najdawniejszą tradycją nie odprawia się tego dnia Eucharystii.
W godzinach popołudniowych, najlepiej o godz. 15 – gdyż jest to wedle przekazu Ewangelii godzina Śmierci Jezusa – sprawuje się starożytną Liturgię Męki Pańskiej.Asysta wchodzi do świątyni w ciszy. Przed ołtarzem celebrans i asysta przez chwilę leżą krzyżem, a po modlitwie wstępnej czytane jest proroctwo o Cierpiącym Słudze Jahwe i fragment Listu do Hebrajczyków. Następnie czyta się lub śpiewa, zwykle z podziałem na role, opis Męki Pańskiej według św. Jana.
Po homilii w bardzo uroczystej modlitwie wstawienniczej Kościół poleca Bogu wszystkie swoje stany, braci odłączonych, Żydów, wyznawców innych religii oraz niewierzących.
Potem następuje adoracja krzyża. Zasłonięty fioletowym suknem Krzyż wnosi się przed ołtarz. Celebrans stopniowo odsłania jego ramiona i śpiewa trzykrotnie: „Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”, na co wierni odpowiadają „Pójdźmy z pokłonem”.
Następnie wierni mogą adorować Krzyż przyklękając przed nim i całując. Po adoracji z ciemnicy przynosi się Najświętszy Sakrament i wiernym udzielana jest Komunia.
Ostatnią częścią Liturgii Męki Pańskiej jest procesja do Grobu. To specjalnie udekorowana kaplica, w której pozostawia się Najświętszy Sakrament aż do Wigilii Paschalnej.
W niektórych regionach Polski praktykowany był zwyczaj zwany „Boże rany” .
Pierwszy dzień Triduum Paschalnego , dzień w którym uobecnia się Ostatnią Wieczerzę, ustanowienie przez Jezusa Eucharystii i sakramentu kapłaństwa. Rankiem, jeszcze przed rozpoczęciem Triduum we wszystkich kościołach katedralnych ma miejsce szczególna msza św., tzw. Msza św. Krzyżma. Odprawia ją biskup diecezjalny wraz z kapłanami, którzy odnawiają swoje przyrzeczenia kapłańskie.
Podczas Mszy św. Krzyżma święcone są oleje chorych i krzyżmo , które przez kolejny rok służyć będą przy udzielaniu sakramentów chrztu, namaszczenia chorych i święceń kapłańskich. Oleje, które został z zeszłego roku należy spalić.
W czwartkowy wieczór Mszą Wieczerzy Pańskiej rozpoczyna się Triduum Paschalne. Przed rozpoczęciem liturgii opróżnia się tabernakulum, w którym przez cały rok przechowywany jest Najświętszy Sakrament. Odtąd aż do Nocy Zmartwychwstania pozostaje ono puste. Msza św. ma charakter bardzo uroczysty. Jest dziękczynieniem za ustanowienie Eucharystii i kapłaństwa służebnego.
Podczas liturgii śpiewowi hymnu „Chwała na wysokości Bogu” ( nie śpiewano go przez cały Wielki Post )towarzyszy bicie w dzwony. Zamilkną one aż do Wigilii Paschalnej. Po homilii ma miejsce obrzęd umywania nóg. Główny celebrans, przeważnie jest to przełożony wspólnoty (biskup, proboszcz, przeor), umywa i całuje stopy dwunastu mężczyznom. Przypomina to gest Chrystusa wobec apostołów podczas Ostatniej Wieczerzy i wyraża prawdę, że Kościół, tak jak Chrystus, nie jest po to, żeby mu służono, lecz aby służyć.
Po Mszy św. Najświętszy Sakrament przenosi się procesyjnie do tzw. ciemnicy (na pamiątkę uwięzienia Chrystusa). Tam rozpoczyna się adoracja. Dzwony zastąpione są kołatkami, ogołaca się ołtarz z obrusa, świec i ozdób.
Wielki czwartek
Pomnóż wiarę ufających Tobie, o Boże, i wysłuchaj łaskawie modlitwy błagających Cię, a nam, którzy dzisiaj niesiemy te gałązki ku czci Chrystusa, chwalebnego Króla, udziel łaski, abyśmy byli z Nim zjednoczeni i przynosili owoce dobrych uczynków