Umiłowani Archidiecezjanie! W świętą i cichą noc Bożego Narodzenia po raz kolejny w naszym życiu stajemy przed tajemnicą betlejemskiej groty, w której Maryja „porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i złożyła w żłobie” (Łk 2,7).
Dzięki temu cudownemu wydarzeniu grota ta przestała być zimną pieczarą, w której na noc gromadziły się zwierzęta, a stała się prawdziwym domem. Ogarnęło ją bowiem ciepło Boskiej Miłości, która w niej zamieszkała i która swą błogosławioną obecnością promieniowała na Maryję i Józefa. Tym samym, betlejemska grota stała się sanktuarium – miejscem prawdziwie świętym, w którym zamieszkał Syn Boży, z najwyższą czcią adorowany przez swoją Dziewiczą Matkę i jej Czcigodnego Małżonka. Wkrótce dołączyli do nich – wezwani na głos aniołów – prości pasterze, którzy „w tej samej okolicy przebywali na polu i trzymali nocną straż nad swoim stadem” (Łk 2,8). Ich adoracji Niemowlęcia, owiniętego w pieluszki i złożonego w żłobie (por. Łk 2,12), towarzyszył śpiew „zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: «Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania»” (por. Łk 2,13b-14). Po pewnym czasie do Betlejem przybyli także Mędrcy ze Wschodu, którzy zobaczywszy Dziecię „upadli na twarz i złożyli Mu pokłon” (Mt 2, 11). W ten sposób wokół betlejemskiej groty tworzyła się wspólnota ludzi wierzących, zjednoczonych miłością dla Zbawiciela świata, Przedwiecznego Słowa, które właśnie „Ciałem się stało i zamieszkało między nami” (J 1,14).
Drodzy Bracia i Siostry!
Przeżywając Święta Bożego Narodzenia i wgłębiając się w tajemnicę betlejemskiej groty, doświadczamy tajemnicy samego Kościoła, który jest naszym domem. Jest w nim przecież stale obecny – poprzez swoje Słowo i poprzez Eucharystię – jego Boski Założyciel, Jezus Chrystus. To On jest nieustannie czczony i miłowany jako Oblubieniec właśnie przez Kościół, który jest Jego Oblubienicą. W tym akcie miłości i czci łączą się ze sobą w przedziwną jedność kolejne pokolenia chrześcijan, które stanowią jeden Boży lud: święty, katolicki i apostolski Kościół. Od chwili przyjęcia przez nas Chrztu świętego, także i my staliśmy się jego członkami i zarazem domownikami.
Prosząc wraz z Wami, Drodzy Bracia i Siostry, aby narodzone w betlejemskiej grocie Dziecię Jezus podniosło swą rękę i nam błogosławiło, życzę Wam z całego serca, abyście w Kościele, naszym domu, doświadczali ciepła Bożej obecności. Abyście ciągle na nowo odkrywali Kościół jako skupioną wokół Boga i adorującą Go wspólnotę świętych. Abyście na wzór betlejemskich pasterzy i Mędrców ze Wschodu w prostocie i pokorze serca dążyli na spotkanie Nowonarodzonego, równocześnie odkrywając w tym dążeniu prawdę o Kościele jako wspólnocie ludu Bożego zmierzającego za Chrystusem ku niebiańskiemu Jeruzalem.
Podnieś rękę Boże Dziecię i błogosław nam wszystkim, każdej rodzinie i całej naszej Ojczyźnie!
† Stanisław Gądecki
Arcybiskup Metropolita Poznański